'Tehlikeli adam' Davutoğlu
Türkiye ve içinde bulunduğu coğrafya, son on yıl içerisinde, radikal biçimde değişti.
ABD'nin desteğiyle büyümüş olan Saddam yıkıldı. Yerine, yine ABD'nin desteğiyle palazlanan ve gittikçe artan biçimde Şiilik üzerinden ayrımcılığa giden, Kürtleri ve Sünnileri yabancılaştıran başka bir otoriter düzen kuruldu. Türkiye, uzunca zaman bu rejimin sürdürülemez olduğuna, Sünni çoğunlukta bir noktadan sonra 'patlama' yaratacağına dikkat çekiyordu. Ki öngörüsü sanılandan kısa sürede haklı çıktı. Suriye'de palazlanan ve kendilerine 'İslâm devleti' diyen barbarlar güruhu, Sünnilerin tepkiselliğinden faydalanarak ilerledi. Musul başta olmak üzere pek çok alanı ele geçirdi. Beceriksiz yöneticiliği iyice ortaya çıkan Maliki düştü; Ak Parti'ye çakacağım diye Maliki'nin ayrımcı politikalarında boncuk arayan gazetecilerimiz mavi ekran verdi.
İran, 'büyük şeytan' dediği Amerika'yla masaya oturdu. Suriye'de ölü sayısı 200.000'e çıkan 'iç savaş'ta, zalim rejimin yanında durdu. Yanında durmak ne kelime, silahın yanı sıra bizzat kendi askerlerini gönderdi. ABD'yle anlaşsa da, İsrail'in Suriye muhalefetine tercih ettiğini söylediği Esed'i ölümüne savunsa da 'direniş ekseni' diye kendini 'pazarlamaya' devam ediyor. Batı'nın İran'la masaya oturması gerektiğini savunan, bunu ülkenin normalleşmesi için elzem gören Türkiye doğrulanmış oldu. Tek farkla: Batı bu adımı, Suriyeli muhalifleri İran ve güdümündeki Esed'den daha 'tehlikeli' gördüğü için attı. Ne de olsa binlerce kişiyi öldürüp kimyasal silahlarını teslim eden Esed de, onun hamisi İran da daha çalışılabilir ortaklardı.
Suriye, bölge halklarının özgürlük arayışındaki en kanlı durak oldu. Batı'nın önce destekleyeceği taahhütünü verdiği ve ardından yalnız bıraktığı Suriye muhalefeti bölük pörçük duruma geldi. Bu iktidar boşluğuna Irak ve Esed rejiminin de yardımıyla IŞİD oturdu. Türkiye'nin üç yıldır anlatmaya çalıştığı -''ılımlı' muhalifler desteklenmediği takdirde, bölgede oluşacak otorite boşluğunu radikal oluşumlar dolduracağı'- 'kehaneti' gerçekleşti.
Adalet ve özgürlük şiarıyla yola çıkanların duvara tosladığı ikinci ülke de Mısır oldu. Demokratik meşruiyeti tartışılmaz olan hükümet bir sene içinde yıkıldı. Başta cumhurbaşkanı Mursi olmak üzere seçilmişler hapislere tıkıldı. Sivil göstericiler tarandı. Yaklaşık 1500 sivil öldürüldü. Türkiye, darbeye darbe diyen tek bölge ülkesi oldu. Mısır'la ilişkileri askıya aldı.
Bulunduğumuz coğrafya, stratejik bir kopuş yaşıyor. Yüz yıldır üzerimize zorlanan bir tarihten kopuş bu, giydirilmeye çalışılmış deli gömleğine bir başkaldırış da denebilir. Çok acılar çekildi ve daha çok acılar çekilecek. Ancak bu resim karşısında yapamayacağımız tek şey ellerimizi bağlayıp oturmak ya da güç şimdilik ellerinde diye kanlı ellere 'reel politika' deyip sarılmak…
Türkiye, Kemalist rejimin sırtını döndüğü etki hinterlandına hızlı bir dönüş yapıyor. Suriye ve Irak'la ilgili öngörüleri haklı çıktı. Esed'i ve Maliki'yi desteklemiş olsaydı, bölgede etkinlik alanımızı tekrar inşa edene dek belki bir yüz yıl daha kaybetmiş olacaktık.
Mübarek'i üç haftada deviren kalabalıklar, ordunun 'kardeş kavgası'nı önlemek için değil, sömürü düzenini devam ettirmek için başa geldiğine ikna olduktan sonra, bizim 12 Eylülcülerle yaptığımız gibi, darbecileriyle yüzleşecekler. Ve o gün, Türkiye, Mısır'daki etkinliğini de artırmış bir ülke olarak tebarüz edecek.
Davutoğlu'nun Dışişleri Bakanlığı'ndan Başbakanlığa uzanan yolculuğu, Türkiye'nin artık sadece kendi sınırlarına sığmadığının da bir göstergesidir aynı zamanda. Türkiye'yi köksüz ve hafızasız bir ülke gibi davranmadığı için 'neo-Osmanlıcılık'la suçlayanların, 'neo-Romacılık'ın bir formu olan Avrupa Birliği'ne methiyeler düzen kişiler olması şüphesiz tesadüf değil.
Wikileaks belgelerindeki adıyla 'tehlikeli adam'ın Başbakanlığı hayırlı olsun. Yol uzun, yük ağır; Allah utandırmasın.
Alıntı Hilal Kaplan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder